سلام خدمت همه ی دوستان و علاقمندان zero to hero

تو این مقاله سعی داریم نحوه ی نوشتن و استفاده از توابع در برنامه نویسی رو با یک مثال یاد بگیریم. همونطور که به یاد دارید، با مفهوم تابع در برنامه نویسی در پست قبلی آشنا شدیم. همچنین می تونید به کمک این لینک به اولین پست سری مبانی برنامه نویسی برید و مطالب رو از ابتدا بخونید.

قبل از این که بخوایم یک مثال با استفاده از تابع حل کنیم باید چنتا نکته رو بیان کنم. نکته ی اول اینه که همونطور که یک مساله در برنامه نویسی، برای حل شدن نیاز به ورودی و خروجی داره، یک تابع هم که یک مساله ی کوچیک تره، نیاز به ورودی و خروجی داره. یعنی ما داده های مورد نیاز تابع رو به صورت ورودی بهش میدیم، و نتیجه ی محاسبات تابع رو به صورت خروجی ازش دریافت می کنیم. نکته ی بعدی اینه که توابع از نظر تعداد ورودی و خروجی شبیه به توابع در ریاضی هستن. یعنی به هر میزان دلخواه ورودی می تونن داشته باشن، اما هر تابع تنها یک خروجی می تونه داشته باشه. نکته ی سوم هم اینه که همونطور که تو مقاله ی قبلی گفتیم، یکی از دلایل استفاده از تابع در برنامه نویسی اینه که می تونیم به کمک تابع، مسائل بزرگ رو به مسائل کوچیک تر تقسیم کنیم و کارمون رو راحت تر انجام بدیم. اما تو این مقاله می خوایم از یه مثال خیلی ساده که نیاز به تقسیم کردن هم نداره، استفاده کنیم تا صرفا نحوه ی نوشتن توابع و استفاده از اون ها رو یاد بگیریم.

فرض کنید می خوایم دو عدد از کاربر دریافت کنیم، اون اعداد رو به یک تابع بدیم، تابع حاصلضرب اون اعداد رو برامون حساب کنه و نتیجه رو بهمون برگردونه و اون نتیجه رو در خروجی چاپ کنیم. خب ابتدا باید نحوه ی نوشتن یا همون تعریف تابع رو یاد بگیریم. همون طور که می دونید، محیط اصلی برنامه نویسی ما(main) هم خودش یه تابع هست. و اگر به قواعد نوشتنش دقت کنید می بینید که ابتدا با یک نوع داده (int برای main) شروع شده، بعد اسم تابع نوشته شده، بعد از اون داخل پرانتز هیچ چیزی نوشته نشده(چون تابع main ورودی نداره) و بعد از اون داخل یک بلاک بدنه ی تابع نوشته میشه، که اخرین دستور بدنه، دستور return هست که خروجی تابع رو بر می گردونه.

در واقع تعریف تمام توابع هم به همین صورت هست. ابتدا نوع متغیر خروجی تابع، بعد از اون نام تابع، سپس داخل پرانتز ورودی های تابع، و بعد داخل یک بلاک متن تابع، و انتهای متن دستور return که خروجی تابع رو برگردونه. بنابراین انتظار میره تابع مورد نیاز ما در مثال بالا به این صورت باشه:

int zarb(int a, int b){
	int c;
	c = a * b;
	return c;
}

برای استفاده از توابع در برنامه نویسی، هر جا که به هر تابعی نیاز داشتیم کافیه اسم اون تابع رو بنویسیم و مقادیر ورودی رو داخل پرانتز بهش تحویل بدیم تا اون تابع اجرا بشه و خروجی رو به ما برگردونه. درواقع متن کامل برنامه ی مثال بالا به این صورت خواهد بود:

#include<iostream>

using namespace std;

int zarb(int a, int b){
	int c;
	c = a * b;
	return c;
}

int main(){
	int x;
	int y;
	int z;
	cin >> x;
	cin >> y;
	z = zarb(x,y);
	cout << z << endl;
	return 0;
}

تنها نکات باقی مونده اینه که زمان استفاده از توابع، اگر تابعمون خروجی داره، باید متن استفاده از تابع رو جلوی یک علامت مساوی بنویسیم که قبلش یک متغیر قرار داره تا خروجی اون تابع داخل متغیر قرار بگیره(خط ۱۷). نکته دوم این که در زبان ++C متن توابع رو باید قبل از متن تابع main بنویسیم تا بتونیم ازشون استفاده کنیم(البته راه دیگه ای هم داره که از بحث این مقالات خارجه).

منتظر مقاله های بعدی مبانی برنامه نویسی و الگوریتم ها باشید.

قهرمان دنیای خودت باش!

لینک پست بعدی مبانی برنامه نویسی