قبل از این که به بررسی موضوع اصلی بپردازیم، ابتدا باید یک نگاه کلی به اینترنت اشیا(IOT) داشته باشیم. اینترنت اشیا یک پدیده جدید در دنیای تکنولوژی است. با پیاده سازی اینترنت اشیا و فراهم کردن اینترنت V2 تمامی دستگاه ها با اتصال به اینترنت، این توانایی را دارند که باهم ارتباط برقرار کنند.  این دستگاه ها با تبادل data بین یکدیگر،می توانند در مورد مسایل مختلفی  تصمیم گیری نمایند. به بیان دیگر می توان گفت که در دنیای اینترنت اشیا، data ها توسط اشیا به وجود می آیند.

Kevin Ashton، یک متخصص نوآوری دیجیتال، اینترنت اشیا را اینگونه تعریف می کند:

“اگر کامپیوترهایی داشتیم که همه چیز را درباره اشیا می دانستند( جمع آوری و استفاده از داده ها بدون کمک انسانها) ما قادر خواهیم بود که همه چیز را پیگیری و شمارش کنیم و به طور قابل ملاحظه ای در وقت و هزینه صرفه جویی کنیم. آن زمان ما میدانیم که اشیا چه موقع نیاز به تعویض،تعمیر و یا فراخوانی دوباره دارند.“

درواقع هدف اینترنت اشیا این است که جهان فیزیکی را به یک جهان عظیم اطلاعاتی تبدیل کند. اگرچه تا الان اینترنت اشیا با پشتیبانی خیلی از شرکتها، پیشرفت کرده است و محصولاتی هم بر پایه اینترنت اشیا تولید شده اند اما این تازه نقطه شروع است.

حال در ادامه به بررسی موضوع اصلی می پردازیم، این که اینترنت اشیا یک نوآوری است یا یک اشتباه؟

برای بررسی این موضوع، به مبحث “داستان دو شهر مختلف” که Sean Dodson برای کتاب Rob van Karenburg نوشته است می پردازیم.

در این داستان، دو شهر با تکنولوژی نظارتی یکسان اما با سطح دسترسی های متفاوت با نامهای City of Control و City of Trust مورد بحث قرار می گیرد.

City of Control

در این شهر، تمامی device ها و زیر ساختها به سیستم RFID متصل شده اند و تمامی حرکات شهروندان پیگیری و ضبط می شود و همه این اطلاعات در یک data base ذخیره می شود تمام این اطلاعات موجود در database قابل بازخوانی است. همچنین  در این شهر پلیس کنترل سیستم RFID را برعهده دارد. این موضوع در ظاهر خوب است که پلیس مسؤلیت این سیستم را داشته باشد اما افراد فاسد و دارای قدرت می توانند از این سیستم برای باج گیری و اعمال دیگر استفاده کنند.

City of Trust

این شهر از تکنولوژی کاملا یکسان و شبیه به City of Control بهره می برد اما یک تفاوت اساسی وجود دارد و آن این است که در این شهر، تمامی شهروندان، حکومت و پلیس، بر روی این تکنولوژی کنترل و دسترسی دارند. این نوع سطح دسترسی قابلیتهای متفاوتی را ایجاد می کند مثلا اگر دفترچه مهمی گم شود، به وسیله این سیستم  به سرعت پیدا و به صاحب آن برگشت داده می شود(چون همه به این سیستم دسترسی دارند). همچنین در این سیستم نظارت دو طرفه بین پلیس و مردم نیز وجود دارد.

حال برای بررسی بیشتر، نگاهی به دو نمونه از دستاوردهایIOT می اندازیم:

ارتباطات در آشپزخانه

یخچال هوشمند سامسونگ یکی از دستاوردهای اینترنت اشیا به شمار می رود. سامسونگ، این یخچال را اینگونه معرفی می کند:”یادداشت هایی را که دوست دارید را اینجا بگذارید،عکسها را از کتابخانه Picasa یا موبایل و یا SD card ببینید، با استفاده از Google Calendar همیشه فعالیت های خانواده را آپدیت نگه دارید، به صدها دستورالعمل از Epicurious plus دسترسی دارید و به  آخرین وضع آب و هوا با Weather Bug دسترسی داشته باشید.” تمامی این امکانات در این یخچال هوشمند قرار دارد.

پزشکی و سلامت

دستگاه Drager Infinity M300 یکی دیگر از دستاوردهای اینترنت اشیا بوده و طبیعتا از جنبه های خوب این تکنولوژِی به حساب می آید. این دستگاه یک Patient Monitoring با بهره وری بسیار خوب و Full-Size است که هم برای بیماران بزرگسال و هم برای کودکان طراحی شده است. بهتر است بگوییم که این دستگاه یک Heart Monitor بی سیم است.

اینترنت اشیا و امنیت

امنیت بزرگترین دغدغه اینترنت اشیا است. فرض کنید که همه device های موجود به اینترنت وصل شوند، به دنبال آن تبدیل به هدفی ساده برای هکرها می شوند. Jacob Williams، رییس حقوقی دانش دیجیتال در گروه CSR توضیحات خوب و جالبی در این مورد دارد. او می گوید: ایمن کردن یک یخچال هوشمند شاید مهم تر از ایمن کردن عکسهای خانوادگی نباشد؛ اما تبدیل به یک link ضعیف برای هکرها شده تا به سادگی به عکسهای شما در Picasa دسترسی داشته باشند. همچنین اگر سیستم این یخچال هوشمند به ایمیل شما دسترسی داشته باشد، وضعیت به مراتب بدتر و خطرناک تر می شود.

در نتیجه با اینکه اینترنت اشیا یک انقلاب در دنیا تکنولوژی است و کسی هم این را کتمان نمی کند، اما همه می دانیم که هر پدیده در آغاز با نواقصی دست و پنجه نرم می کند تا اینکه به نسخه کامل تری از خود برسد. با تمام مطالبی که در این مقاله گفته شد، نظر شما چیست؟ اینترنت اشیا یک نوآوری است یا یک اشتباه؟