شروع اینترنت اشیاء (IOT)
اینترنت اشیاء (Internet of things) یا IOT از آنچه فکر میکنید به شما نزدیک تر است.
امروز میخواهیم در مورد IOT صحبت کنیم و ببینیم که ماهیت اصلی آن از کجا آمده است تا در آینده با ساختار ها و بستر های بکارگیری این تکنولوژی آشنا شویم.
پس با ما همراه باشید.
اینترنت اشیاء چیست؟
بهتر است قبل از اینکه در مورد اینترنت اشیاء صحبت کنیم با مفهوم اینترنت بیشتر آشنا شویم. امروزه نیاز به استفاده از اینترنت در زندگی روزمره به وفور حس میشود.
برای مثال یک ایمیل را ارسال میکنیم یا ایمیلی را دریافت میکنیم ، در اینستاگرام خود عکسی را منتشر میکنیم ، در توییتر افراد معروف را دنبال (follow) میکنیم، در صفحات وب مطالب جدید را میخوانیم و اخبار را به صورت لحظه ای دنبال میکنیم.در واقع ما در اینترنت اطلاعات را به اشتراک میگذاریم.
ما میتوانیم اطلاعات پیرامون خود را حس کنیم ، بشنویم و ببینیم. این اطلاعات به دست آمده همان دانسته های ما هستند.
آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که اشیاء نیز دانسته هایی دارند؟ شاید برایتان این سوال پیش آمده که اشیاء چه دانسته ای دارند؟ آنها چه اطلاعات مفیدی برای ما دارند؟
برای مثال یک ماشین میتواند بگوید که « من دارم با سرعت ۷۰ کیلومتر بر ساعت به سمت یک رستوران میروم » ؛ یا یک صندلی : « امروز علی روی من نشسته است و وزن او ۸۰ کیلوگرم است و قد او ۱۷۰ سانتیمتر است » ؛ یا اتاق : « کسی درون من نیست و اینجا سرد و تاریک است » ؛ یا جاده : « در ۱۰۰۰ متری شما یک تصادف رخ داده است » و… .
حال با این اوصاف اگر اشیاء بتوانند اطلاعات خود را به اشتراک بگذراند ، ما میتوانیم اطلاعات مفیدی را از اشیاء داشته باشیم؛ بدون آنکه نیاز باشد به صورت مستقیم و از نزدیک با آنها ارتباط برقرار کنیم.
همهی این ایده ها و افکار ، پشت صحنهی ظهور اینترنت اشیاء را شکل داده است.
اینترنت اشیاء کمک میکند که اشیاء (خانهها ، شهرها ، ماشینها ، جادهها و…) با برقرار کردن ارتباط ، آنچه که میدانند و حس میکنند را بین دیگر اشیاء و انسان ها به اشتراک بگذارند.
اینترنت اشیاء ایدهی خوبی بود! اما اشیاء چگونه میتوانند ارتباط برقرار کنند؟ چگونه اطلاعات را به اشتراک بگذارند؟
بهتر است اول با مفهوم ارتباط آشنا شویم.
ارتباط یا روش انتقال اطلاعات در بین انسان ها مثال خوبی برای فهم ارتباط است. انسان ها میتوانند ببینند ، لمس کنند ، بچشند ، بو کنند و بشنوند؛ با بکارگیری حواس پنج گانه اطلاعات اطراف را دریافت کنند و بعد پاسخ و عکس العمل را با حرکت ، صحبت و نوشتن نشان دهند. این روش ارتباط با دنیای اطراف است. در این بین مهمترین چیزی که ارتباط صحیح را میسر میکند پردازش اطلاعات توسط مغز انسان است.
این یعنی اشیاء برای برقراری ارتباط و تبادل اطلاعات باید بتوانند پردازش انجام دهند. ما برای پردازش در دنیای فیزیکی از پردازنده های فیزیکی ( پردازنده های ترانزیستوری ) استفاده میکنیم.
پس اشیاء میتوانند با استفاده از پردازنده های فیزیکی اطلاعات خود را پردازش کرده و با دیگران ارتباط برقرار کنند.
چگونه میشود تاریکی یا روشناییای که یک اتاق میبیند را پردازش کرد؟ اصلا اتاق چشم دارد؟! چگونه میتواند ببیند یا بفهمد؟
ما دیدیم که انسان با استفاده از حواس پنج گانه به دریافت اطلاعات پیرامون خود پرداخته و سپس با استفاده از مغز آنها را پردازش میکند. در نهایت ارتباطی را با دیگر انسان ها ایجاد میکند. پس ما باید برای اشیاء حواس پنج گانه ای بسازیم که بتوانند اطلاعات قابل پردازشی برای پردازندهی فیزیکی فراهم کنند.
استفاده از حسگرهای (sensors) الکترونیکی راه حل این مشکل است. پس اشیاء با استفاده از حسگرها داده های اطراف خود را دریافت میکنند و به صورت سیگنال های الکتریکی برای پردازنده ی خود ارسال میکنند و داده ها پس از پردازش با یک روش قابل فهم برای انسان یا شئ دیگر آماده میشوند.
در این آموزش سعی کردیم مفاهیم به صورت پایه ای و قابل درک باشند. البته این شروع کار است؛ در آینده مباحث تخصصی تر شده و به واقعیت دنیای اینترنت اشیاء نزدیک تر میشوند.
منتظر آموزش های آیندهی ما در رابطه با IOT باشید.
موفق باشید.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.