Android things یک سیستم عامل الحاق شده است که در کنفرانس Google I/O سال ۲۰۱۵ معرفی شد. هدف آن مصرف کم باتری و حافظه دستگاه های IOT می باشد که معمولا بر روی پلتفرم های MCU ساخته می شوند.

سخت افزار

Android things چند برد را پشتیبانی می کند: Intel Edison، NXP Pico i.MX7D، NXP Pico i.MX6UL، NXP Argon i.MX6UL، Raspberry Pi 3 Model B

اولین چیزی که ممکن است توجه شما را جلب کند، این است که این بردها، ترکیبی از CPU های Intel و ARM هستند و با معماری های ۳۲ بیت و ۶۴ بیت کار می کنند. کم ترین مقدار پشتیبانی برای رم، ۵۱۲ مگابایت می باشد و همه از فناوری های Wi – Fi و بلوتوث استفاده می کنند.

اندروید از هسته لینوکس استفاده می کند. لینوکس یک سیستم عامل Multi-Tasking و همچنین با پشتیبانی حافظه مجازی است. این بدین معناست که اندروید به یک پردازنده نیاز دارد که بتواند از حافظه مجازی پشتیبانی کند یا به عبارتی دیگر به یک پردازنده با MMU کامل نیاز دارد. این نوع پردازنده در نوع ARM را میتوان در رده Cortex – A جستجو کرد نه در microcontroller های رده Cortex – M.

معروف ترین بردی که از آن استفاده می شود، برد Raspberry Pi می باشد چرا که ارزان و در دسترس تر است.

راه اندازی

اولین قدم برای راه اندازی Android things  این است که فایل image مخصوص برد خودتان را دانلود کنید و سپس آن را در یک microSD card بنویسید، سپس microSD را وارد برد خود کنید و برد را به یک نمایشگر وصل کنید و سپس منبع تغذیه را وصل کنید.

Android things حدود ۹۰ ثانیه بر روی برد Pi زمان می برد تا ره اندازی شود. اولین چیزی که نمایش داده می شود، یک سری اطلاعات به صورت متن است که شبیه لحظه ای است که لینوکس در حال راه اندازی است. سپس صفحه بارگذاری android things  نمایش داده می شود. سرانجام Android things splash screen نمایش داده می شود که حاوی اطلاعاتی در رابطه با وضعیت Ethernet و Wi – Fi و موارد دیگر می باشد. بدین ترتیب یک دستگاه android things به راحتی راه اندازی شد.

مشکلات

یکی از ویژگی های اصلی android things این است که بر روی سیستم عامل اندروید که یک سیستم عامل فراگیر می باشد، راه اندازی می شود. این کار باعث می شود تا برنامه نویسان اندروید برای ساخت دستگاه های مبتنی بر android things و یا برنامه هایی که با آن در ارتباط هستند، ترغیب شوند و محصولات جالبی تولید کنند. اما سازگاری اندروید در این عرصه، بهایی دارد و آن سیستم سخت افزاری مورد نیاز برای داشتن android things می باشد. آیا واقعا نیاز است که برای یک دستگاه IOT که قرار است با اندروید پیوند بخورد، یک پردازنده Quadcore و یک رم ۵۱۲ مگابایتی تهیه کنیم؟ 🙁

اگرچه داشتن همچین سخت افزاری، قدرت پردازشی را بالا برده و این امکان وجود دارد تا امکاناتی نظیر شناسایی اثر انگشت و یا صورت و…. اضافه شود اما زمانی که این دستگاه ها به سمت Cloud گسترش یابند، قدرت پردازشی کافی برای این محاسبات وجود نخواهد داشت و اینطور به نظر می رسد که گوگل به این موضوع توجه ندارد.

جمع بندی

تکنولوژِی ایی که در پس زمینه Android things در حال استفاده می باشد برای اغلب برنامه نویسان آشناست و همچنین دسترسی به بردهایی مانند Raspberry Pi که بسیارمقرون به صرفه هستند، Android things را به فرمولی خوب تبدیل کرده است اما سیستم مورد نیاز سطح بالا و همچنین نبود زیرساخت های مناسب و برنامه نویسان کارکرده در این زمینه، عرصه را برای این پدیده نوظهور تنگ می کند.

با این اوصاف باید زمان بگذرد و منتظر بود تا ببینیم گوگل چه برنامه هایی دارد….