در سری مقالات آموزش جاوا,  میخواهیم سری آموزش های  Java Enterprise و یا همان J2EE را از ابتدا و مقدماتی ترین سطح آغاز میکنیم.

در این مقاله بیشتر به تعریف و آشنایی با جاوا و J2EE میپردازیم. تکنولوژی جاوا را میتوان هم به عنوان یک platform و هم به عنوان یک زبان برنامه نویسی دانست :

• زبان برنامه نویسی : یک زبان سطح بالا و شی گرا میباشد که قواعد و دستورات مختص به خود را دارد
• platform : محیطی که برنامه های نوشته شده به زبان جاوا در آنها اجرا میشود.

platform های جاوا به ۴ دسته تقسیم میشوند :

• Java SE : در واقع وقتی صحبت از java میشود, اولین تصویری که از جاوا به ذهن می آید Java SE API میباشد. Java SE API هسته برنامه نویسی جاوا میباشد که تمام تعاریف شامل type ها, Class و object ها, Networking, امنیت, دسترسی به Database, کار با XML و…  را شامل میشود.
• Java EE : این platform بر پایه Java SE میباشد و شامل API و محیط اجرا برای ایجاد و اجرای برنامه هایی در ابعاد بزرگ, n-tier, امن تر در بستر شبکه میباشد
• Java ME : برای اجری برنامه های نوشته شده به زبان جاوا در بر روی Device هایی با ابعاد کوچک مانند تلفن های همراه میباشد. این platform نیز بر پایه Java SE میباشد و یکسری توابع به API آن اضافه شده تا بتواند بر روی دستگاه های کوچک اجرا شوند. برنامه های نوشته شده در Java SE میتوانند به عنوان Client سرویس های Java EE باشند.
• Java Fx : این platform برای تولید Desktop Application ها میباشد و میتواند بر روی بسازی از Device ها اجرا شود. Java Fx به منظور جایگزینی برای Swing تهیه شد.

تا به اینجا پیرامون Java EE صحبت کردیم. مبحث بعدی که در Java EE مهم می باشد Container ها میباشند. Container را میتوان به این صورت خلاصه کرد :

• container  میتواند به عنوان یک virtual / Logical Partition باشد
•  هر container مجموعه مرتبطی از API های تعریف شده در Java EE را پشتیبانی میکند
• برای برنامه هایی که روی آنها اجرا میشود run time service ها را ایجاد میکند
• به چهار دسته تقسیم میشوند
  • EJB Container 
  • Web Container
  • Application Client Container
  • Applet Container

در تعریف Java EE Platform به کلمه n-tier اشاره شد. برای معرفی برنامه های n-tier میتوان گفت برنامه هایی هستند که در بیشتر از یک لایه توسعه میابند. تعداد لایه ها میتواند متناسب با ابعاد و اهمیت پروژه متفاوت باشد  تمام برنامه هایی که وابسته به middleware Application میباشند نیز n-tier هستند.برنامه های Middleware به نرم افزاری هایی تلقی میشود که چندین نرم افزار جدا از هم را به یکدیگر ارتباط میدهند.  در گذشته برنامه هارا به صورت two-tier تعریف میکردند که به client server applications شناخته میشد.

اما در توسعه n-tier application ها با استفاده از J2EE معماری two-tires به چندین tier تقسیم میشود که شامل :

• presentation : در یک web application , مرورگری که در client در حال اجرا میباشد Presentation را مدیریت میکند
• Dynamic Generated Presentation : علاوه بر اینکه یکسری از presentation ها توسط مرورگر ها قابل مدیریت میباشد, به منظور پشتیبانی از تعداد بیشتری از مرورگر ها یکسری فرآیند ها باید در Web Server به وسیله JSP, Servlet, XML و یا XSL انجام شوند.
• Business Logic : در EJB ها پیاده سازی شده است که در آینده به تقصیل راجب آن صحبت خواهیم کرد.
• Data Logic : در Entity EJB پیاده سازی شده است و از JDBC استفاده میکند و در آینده به تفصیل راجب آن صحبت خواهیم کرد
• Backend system integration : متناسب با نوع ساختار backend انتخاب میشوند.

علت استفاده از لایه های متعدد را میتوان اهمیت در scalability برنامه ها دانست. به این ترتیب به هر لایه این امکان را میدهد تا بر روی وظیفه خود متمرکز باشد. برای مثال Web Server به مدیریت صفحات وب میپردازد, Application Server به اجرای Application و Data Server به مدیریت و استفاده از داده ها با استفاده از Database میپردازد.

در این مقاله سعی شد تا مقدمه ای از Java Enterprise توضیح داده شود . در مقاله های بعدی به Servlet ها  و بیان مطالب بیشتر میپردازیم و Java EE را باهم تا قهرمانی پیش میبریم.

سری مقاله های Java Enterprise ادامه دارد.

با ما همراه باشید.