در حالی که یک رهبر جدید ممکن است احساس ذاتی رهبری خود را برای ایجاد و به سر انجام رساندن یک مجموعه داشته باشد، همیشه می تواند از روش های رهبری آزمایش شده درمدارس کسب و کار توسط رهبران موفق استفاده کند. اکثر رهبران به دنبال ایده های بزرگ هستند تا بتوانند برای افزایش کارآیی خود با همیاری افراد مجموعه خود استفاده کنند. رهبر جدید باید از تفاوت بین رهبری و مدیریت افراد نیز درک درستی داشته باشد.وبه دانش لازم در مورد انتخاب و انجام  افراد و امور درست مسلط باشد.

انتخاب و پذیرش تغییر در سبک رهبری

بزرگترین  تیم ها متوجه می شوند که رهبری می تواند و باید موقعیت شناس باشد، یعنی بسته به نیازهای حال و آینده تیم رفتار کند. گاهی اوقات یک هم تیمی به آغوش گرم گروه نیاز دارد. گاهی اوقات تیم نیاز به یک چشم انداز، یک سبک جدید از مربیگری دارد، کسی که راه را هدایت می کند یا حتی گاهی اوقات یک ضربه کوتاه در چرخه حرکت ایجاد کند. به همین دلیل رهبران بزرگ سبک رهبری خود را انتخاب می کنند آن هم با تجزیه و تحلیل و محاسبه توان در اختیار، هدف پایانی مجموعه و بهترین ابزار برای کار تیم.

بهترین شیوه رهبری آن است که با چالش هایی که در پیش رو دارید و نیازهای افرادی که هستند مطابقت داشته باشد. رهبران موثر اغلب انعطاف پذیر هستند و می توانند شیوه رهبری خود را با توجه به شرایط در حال تغییر، تغییر دهند.اگر شما یک رهبر جدید هستید، این چند شیوه رهبری را که ممکن است برای رویکرد در تجربه خاص تان مفید باشد، در نظر داشته باشید:

کاریزماتیک

این شیوه رهبری برای تأثیرگذاری بر دیگران از طریق شخصیت طراحی شده است، با استفاده از ارزش ها و باورها برای تحریک دیگران به عمل. این یک روش رهبری ایده آل برای یک رهبر جدید است که احساس می کند در مورد ایده کسب و کار خود پرشور است و با انرژی فردی بالاست که مصمم به انگیزش دیگران است.

از مهمترین شخصیت‌های کاریزماتیک دنیای تکنولوژی نیز می‌توان به استیو جابز اشاره کرد. رهبران کاریزماتیک، مهارت خود را در فراتر رفتن از نظام موجود از طریق به کار بردن ابزارهای نامتعارف و استثنایی به اثبات می‌رسانند.

یکی از جنبه های مهم در مورد روش رهبری کاریزماتیک این است که می تواند به راحتی به سمت رهبری و حضور آن تبدیل شود، بنابراین این نوع شخصیت و سبک رهبری باید متعادل شود تا اطمینان حاصل شود که تیم می تواند خود را در اختیار داشته باشد. احساسات فردی در مورد آنچه که آنها در تلاش برای رسیدن به آن هستند و می توانند به شیوه خود در تیم خود کمک کنند.

رهبر اجباری

خواستار انطباق فوری است. اگر این سبک در یک عبارت خلاصه شده باشد، می توان گفت “انجام آنچه را که به شما می گویم”. سبک اجباری در مواقع بحرانی مؤثرترین حالت این نوع رهبری است، مثلا در یک تغییر یا تسخیر شرکت، یا در یک موقعیت اورژانسی واقعی مانند سوانح . این سبک همچنین می تواند یک همکاری تیمی دارای مشکل هدایت مجموعه را کنترل کند. با این حال، باید تقریبا در موارد غیر ضرور اجتناب شود، زیرا می تواند افراد توانمند، انعطاف پذیر و نوآور را به حالت سکوت ببرد.

نوآورانه

هنگامی که یک استارت آپ قصد دارد که بازار را در اختیار بگیرد و در صنعت مربوطه تثبیت شود، با استفاده از روش رهبری نوآورانه کمک می کند تا تمرکز بر انجام کاری کند که کاملا متفاوت از انتظارات و در عین حال محبوب است. یک رهبر که از روش نوآورانه استفاده می کند می تواند کل وضعیت را به طور کلی دیده و تعیین کند که چطور کارها را متفاوت انجام دهد، مخصوصا وقتی که روش های سنتی و مرسوم در صنعت و بازار کار نمی کنند.

روش نوآورانه یک روش خوب برای نشان دادن تیمی است که هرکسی آزاد است تا چیزهای جدیدی را با توجه به شاخص ها امتحان کند و برخی از مشکلات و کمبود ها را برطرف کند.در نظر داشته باشید که دائم در فکر نوآوری و ابتکار باشید.

در یک استارت آپ، یک رهبر جدید می تواند فرهنگ نوآوری و خلاقیت را تشویق کند تا اینگونه شکل بگیرد که چگونه شرکت با توانایی های آن ها در کسب سهم مناسبی از بازار تاثیر می گذارد. رهبری با شیوه نوآورانه، خلاقیت لازم برای تعالی مجموعه را به ارمغان می آورد.

موقعیتی

این شیوه شامل ترکیب تعدادی از رفتارهای رهبری است. روش رهبری موقعیتی شامل هدایت، توانمندسازی، مربیگری و حمایت از تیم است. از آنجایی که راه اندازی هنوز هم در حال تکامل است این روش رهبری مؤثر است ،زیرا برای شرایطی که شامل تغییرات جاری است مفید است.

یک رهبر موقعیتی جدید فقط باید مراقب تغییرات بیش از حد، خیلی سریع و غیر قابل پیش بینی در مورد تغییرات منابع و بازار و دیگر متغییر های مرتبط سازمان باشد. هنگامی که این روش رهبری به درستی انجام شود، احساس عدم اطمینان را در میان تیم مجموعه کاهش می دهد. این سبک رهبری به کمک رهبر جدید آمده و به طور فعال در تغییرات برای توسعه کمک می کند.

دموکراتیک

از طریق مشارکت، موافقت می کند و بر آن تمرکز دارد. اگر این سبک در یک عبارت خلاصه شود، این خواهد بود که “شما چه فکر میکنید؟” در این سبک، رهبر از دانش و مهارت های فردی کارکنان برای کمک به ایجاد یک توافق در مورد اینکه در چه مسیری باید سازمان حرکت کند، استفاده می کند. این سبک مناسب زمانی است که چندین جهت گیری برای سازمان وجود دارد.

سبک دموکراتیک زمانی موثرتر است که رهبر نیاز به یک تیم برای مالکیت تصمیم، طرح یا هدف دارد و یا اگر نامعلوم است، نیاز به نظرات تازه از همکاران واجد شرایط دارد. این بهترین انتخاب در وضعیت اضطراری نیست، زمانی که از نظر ذهنی به دلایل مختلف درگیرید یا زمانی که هم تیمی ها به اندازه کافی اطلاعات مناسب ندهند، شرایط کافی برای هدایت مناسب از طرف رهبر فراهم نیست.در این حالت مناسبترین تصمیم از طریق مشارکت افکار و قدرت تصمیم تیم واجد شرایط   می باشد.

وابستگی

رهبر وابسته می خواهد بخشی از تیم باشد. در این سبک، پایه و اساس موفقیت ساخت تیم و اعتماد است. رهبری وابسته اغلب باعث ایجاد روحیه بالایی می شود، اما مشکلاتی ایجاد می کند. هنگامی که “رئیس” نیاز به تصمیم گیری دشوار مانند اقدام انضباطی شود، کار دشوار می شود، زیرا رهبر عضو تیم را به عنوان یک دوست مشاهده می کند.

روش رهبری وابسته، راهی برای ایجاد احساس تعلق است. در حالی که این یک روش خوب برای استفاده از یک تیم با هم است، نباید این سبک رهبری به گونه ای باشد که یک رهبر همچنان برای همیشه استفاده می کند، عمدتا به این دلیل که تنها بر روی ستایش و پرورش استوار است.همیشه نیاز به ساخت و تشویق وجود دارد، اما ابعاد بیشتری برای روش رهبری استفاده می شود.

واقعا می توان به نظر و مشاهدۀ تام پیترز احترام گذاشت که بهترین رهبران پیروان را ایجاد نمی کنند؛ آنها رهبران بیشتری را ایجاد می کنند. هنگامی که توان و تفکر رهبری خود را به اشتراک می گذاریم، ما در تمام طول عمر خود بسیار هوشمندانه، انعطاف پذیرتر و توانمندتر هستیم، مخصوصا زمانی که در مدت طولانی با چالش های ناشناخته و غیرقابل پیش بینی دست و پنجه نرم می کنیم.